Aankomst TCU

Hallo allemaal,
Daar is hij dan, mijn eerste blog vanuit Amerika! Ik ben hier nu ongeveer drie dagen. Ik heb al een heleboel gezien en gedaan, maar laat ik beginnen bij het begin.

Mijn vlucht naar Dallas en eerste indrukken van de campus:
Maandagochtend ging de wekker al best vroeg, omdat ik om 8 uur op Schiphol moest zijn. Mijn vlucht vertrok om 10.30 uur. Toen ik met Govert de parkeergarage uitliep naar de vertrekhallen werd ik steeds zenuwachtiger! Tanja was er ook om mij uit te zwaaien, super leuk! De hele ochtend was ik al aan het janken omdat de spanning me gewoon een beetje teveel werd waarschijnlijk. Vanaf januari ben ik dit al aan het regelen en nu is het dan zo ver! Maar goed, Govert zei ik gedag voordat ik in de rij ging staan voor het inchecken en Tanja is nog even meegelopen tot het punt dat zij niet meer met mij mee kon. Toen ook Tanja weg was, stond ik daar, super zenuwachtig in de rij voor het inchecken. Ik was bang dat het niet zou lukken omdat ik bij het bij een check-in automaat geprobeerd had, maar dat lukte niet omdat ik met een visum reis. Na ruim een uur in die rij, was ik ingecheckt bij de balie en kon ik doorlopen naar de douane.

Er stond bijna niemand bij de douane, dus daar kon ik zo doorlopen. Het was heel snel gebeurd en toen was ik precies op tijd voor het boarden bij de gate. Maar toen ik daar zat, barstte ik in huilen uit en kwamen er zelfs twee mensen naar mij toe om te vragen of het goed met mij ging. Ik vertelde dat het gewoon de spanning was die er nu allemaal uit kwam. Ik ben als laatste ingestapt, ik dacht dan hoef ik niet zo lang te wachten voordat het vliegtuig eindelijk vertrekt. We vertrokken iets later dan de planning was, maar ach.. Toen ik het vliegtuig instapte stond daar een stewardess iedereen te verwelkomen, maar ze zag dat ik aan het huilen was, ze ving me een beetje op, stelde mij gerust en gaf mij een glaasje water om weer een beetje op adem te komen. Ook de piloot kwam even een praatje met mij maken. Heel aardig personeel! Toen we in de lucht waren, was het allemaal weer over en had ik er juist super veel zin in!

De vlucht ging heel goed, er werden maaltijden uitgedeeld en af en toe ook wat snacks en drinken. Heel luxe vergeleken met de maatschappijen die binnen Europa vliegen! Alleen het laatste uur was een klein beetje hobbelig, en tijdens de daling kreeg ik ontzettend hoofdpijn omdat mijn voorhoofd zo vol zat van al dat gejank haha. Af en toe moest ik ook echt eventjes lopen, omdat ik een soort van spierpijn gevoel in mijn liezen en bovenbenen kreeg. Maar ik zat in het midden, dus ik ging ook maar lopen of naar de wc als die man naast mij opstond om hem niet te vaak lastig te moeten vallen. Maar al met al, een zeer goede vlucht gehad!

Toen ik op het vliegveld in Dallas aankwam, stond Michael daar met een bord: Welcome Sigrid! Het was dus wel duidelijk wie Michael was. Onderweg naar de campus hebben we gepraat over van alles en nog wat! Toen ik het appartement aankwam heb ik daar mijn koffers gedropt en heeft hij me nog even meegenomen naar een supermarkt hier in de buurt. Daar heb ik Stine (mijn kamergenoot uit Denemarken) ontmoet en een ander meisje uit Noorwegen (Julie). Samen zijn we nog langs een telefoonwinkel gegaan, zodat wij een Amerikaanse simkaart konden kopen. Dus nu kunnen wij elkaar bereiken, wel zo handig hier. Trouwens, toen Stine in die winkel haar geboortenaam moest zeggen, zei ze 20 februari!! Suuuuuper toevallig! Zij is alleen een jaar jonger dan ik.

Nancy (de huisbaas van Leibrock Village) kwam met allerlei papierwerk dat ik in moest vullen en heeft mij van alles over het appartement vertelt. De klink heeft een slot erin, die de andere kant op draait om open/dicht te maken, dat doe ik steeds verkeerd, zo zijn er nog meer van die kleine dingen waar ik komende tijd nog wel even aan zal moeten wennen. De omgeving en de auto’s hier zijn echt heel Amerikaans, precies zoals in de films. Het is buiten meestal 38/39 graden en het voelt in de brandende zon nog veeeel heter zelfs. Maar iedereen heeft auto met airco, de meeste mensen blijven overdag ook binnen. Overal staat de airco aan.

Inmiddels is mijn koffer uitgepakt en hangen/liggen al mijn kleren in de grote kast op mijn kamer. Ik slaap samen met Stine op een kamer en Vania nog een paar nachtjes met haar zus in de andere kamer. Als zij weg gaat, kunnen we dat natuurlijk altijd nog wisselen als we willen. Mijn eerste nacht werd ik om 3 uur ’s nachts wakker, toen was ik ook gelijk klaar wakker, maar gelukkig snel daarna weer in slaap gevallen tot een uur of 8. Ik moest heel erg wennen aan het gezoem van de airco. Geen fijn geluid. De wc maakt ook een heel hard zuig geluid als er iemand doortrekt, een soort trein wc doortrek systeem, haha. Die ochtend ben ik met Stine gaan sporten in een mega grote sportschool. Noem het en ze hebben het! Van pooltafels tot Squashruimtes en zelfs een indoor hardloopbaan. Echt gigantisch! Ik kijk steeds mijn ogen uit als ik ergens ben. Hetzelfde geldt voor supermarkten, alles is 10000x zo groot en veel.

Vania hebben we ontmoet toen we terug kwamen van de sportschool. Haar zus blijft nog tot 13 augustus en gaat dan weer terug naar Zwitserland. Ze lagen nog te slapen en werden wakker toen wij terug waren. Leuke meiden ook! De prijzen vallen trouwens wel echt heel erg tegen, alles is hier mega duur! Mijn begroting ga ik mij niet aan kunnen houden vrees ik. Gisteren waren wij in een heel groot warenhuis met allerlei kledingwinkels, maar een shirtje zonder mouwen met het TCU logo erop kostte al 24 dollar. Die heb ik dus maar laten hangen. Ohja, iedereen zegt sorry als je ook maar 1,5 meter bij ze vandaan loopt om elkaar te passeren. Daar moest ik ook heel erg aan wennen. Beleefdheid is hier blijkbaar erg belangrijk. In Nederland lopen douwen mensen je gewoon opzij en zeggen ze nog geen sorry. Wat dat betreft kunnen die mensen hier nog wat van leren.

Hetzelfde geldt voor de boodschappen, een paar verse groenten voor in de risotto, met smeerkaas, sinaasappelsap en een paar crackers voor 35 dollar!!!! Nu hebben wij met elkaar afgesproken dat we elk 50 dollar inleggen en daarvan de gemeenschappelijke boodschappen kopen. Gelukkig zijn ze heel makkelijk en kunnen we gewoon boodschappen van elkaar gebruiken. Gisteren heeft Stine couscous met pastasaus, kip en wortelen in elkaar geflanst, omdat we niet meer veel in huis hadden. Vandaag krijgen we eten van school en morgen ga ik risotto maken.

Gisteren heb ik ook 3 Deense jongens ontmoet uit een appartement iets verder op. Aardige jongens ook! Vanochtend was ik alleen thuis toen ik wakker werd. Stine kon om 7 uur al niet meer slapen en is toen gaan sporten. Ik heb wat foto’s gemaakt van het appartement en heb lekker rustig ontbeten. Om half 11 kwam Michael het wifi regelen. Dus vanaf vandaag ben ik weer helemaal connected, jeej! Vanavond moeten wij verzamelen in een bepaald gebouw, daar krijgen we dan introductie workshops. Geen idee wat ik daarvan moet verwachten… We’ll see!
Dus, ik vermaak me prima hier!